شاید روزی اگر قرار بود از زیباترین خیابان مازندران صحبت کنیم بی درنگ نام خیابان هراز در اذهان تداعی میشد و به هر جایش که می نگریستی، سراسر زیبایی بود.
با گذر از این خیابان چیزی دیده نمی شد جز محوری کشیده با پیاده روهای زیبا و نقش سنگ های برجسته آن، روشنایی چراغ های فروشگاه ها و دکان ها و رستوران ها، درخت های بلند موازی که آن را به مانند خیابان ولیعصر تهران درآورده بود و مردمی که با فرهنگ کهن خویش، قدم زنان از این همه شکوه لذت می بردند…
اما امروز دیگر آن چهره هویدا نیست !
دست فروشانی که اغلب از شهرهای دیگر ، فضای این خیابان را اشغال کرده اند و بعضی از آنها نیز به نیتی غیر از فروشندگی به این خیابان رجوع کرده و مشکلاتی را به وجود آورده اند.
ما برای تهیه این گزارش با بسیاری از کسبه ها در این خیابان صحبت کردیم که چکیده ی کلام آنها این بود :
سودجویی برخی از دست فروشان و نیتی غیر از فروش اجناس ، که اغلب از فرهنگ هایی غیر از این منطقه به اینجا آمده اند.
دعوا و درگیری بر سر تصاحب مکان بساط که باعث ایجاد مزاحمت برای مردم و کسبه های اطراف می شود.
کسبه ها همگی به این اذعان داشتند که هزینه اجاره مغازه، آب و برق و گاز، دارایی ، پروانه کسب ، حقوق پرسنل و … را پرداخت می کنند، آن وقت دست فروشان بی هیچ مجوزی از ارگان های دولتی و بدون پرداخت اجاره و دیگر هزینه ها، جلوی مغازه آنها بساط می کنند و نظر مشتریان را به خود جلب کرده و با شلوغی که ایجاد می کنند سبب سدِ معبر و منع ورود مشتری به فروشگاه ها و دکان ها می شوند.
البته روی صحبت ما با قشر زحمتکش دست فروش نیست که در این اوضاع نابسامان اقتصادی به دنبال لقمه ای نان حلال برای خانواده شان هستند.
آه و ناله همه این کسبه ها و مردم و حتی خود دست فروشان از شهرداری است که بی هیچ مجوزی در هر کجای شهر اجازه بساط می دهد و هیچ دغدغه ای برای تهیه جا و مکان و سرپناهی برای این قشر زحمتکش ندارد.
در شهر های بزرگ با رواج بازارهای روزانه یا هفتگی، بازارهای شب و محل های سرپوشیده برای این عزیزان، از بروز این مشکلات پیشگیری می کنند.
در کشور کره جنوبی به احترام این قشر زحمتکش،یک یا چند روز در طول ماه، فروشگاه ها از کار خود دست می کشند تا مردم فقط از دست فروشان خرید کنند.
حال در جامعه ما هیچ تدبیری برای این قشر پرجمعیت و کم توان مالی، نیست!
آیا هنوز وقت آن نرسیده تا به فکر چاره ای برای حل این معضل باشیم؟!
