بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید
بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید
نشست هنرمندان آمل با تنها نماینده ی این شهر در مجلس شورای اسلامی به همت ریاست اداره ی فرهنگ و هنر آمل و حمایت پیشکسوتان و اهالی فرهنگ و هنر و نیز اصحاب رسانه، در سالن کنفرانس این اداره برگزار شد.
نشستی که می توانست پس از چهار دهه آغاز پیوند هنرمندان با اهالی سیاست باشد!
بانی این حرکت مهم فرهنگی، امیر امیرنیا، ریاست اداره ی فرهنگ و هنر آمل بود که بنده به عنوان یک هنرمند، از دغدغه ی ایشان در این وادی بسیار سپاسگزارم.
اما دستاورد این جلسه برای من به عنوان یکی از اعضای جامعه ی هنرمندان این بود که یکبار دیگر به عدم اطلاع در زمینه ی فرهنگ و هنر از برخی کرسی نشینان سیاسی شهر و کشورم پی بردم!
وقتی فهم و درکی درخور از هنر در تفکر بعضی مسند نشینان ما نیست، چه توقعی می تواند در ارتباط با مطالبات هنری از آنان وجود داشته باشد؟!
من امروز با گذشت چهل و دو “خزان” در زندگی; یکبار دیگر اسیر صداقت و سادگی هنرمندانه ی خود شدم.
من و هنرم و اندیشه ی هنریم، امروز بار دیگر مورد تمسخر شخصیتی از اهالی سیاست قرار گرفتیم.
شاید اشتباه از خودم بود.
آزموده را آزمودن خطاست…
دغدغه ی فرهنگ و هنر در من، و آینده ی هنری شهر و کشورم و اندیشه ی زندگی بهتر برای فرزندم و فرزندان وطنم، سبب شد بازیچه ی دست حقوقدان محترمی قرار گیرم که خود را نماینده ی همه ی شهر می داند!
خیر!
ایشان حداقل نماینده ی بنده با افکار هنریم نیست!
من نیازی به ایشان و امثالهم ندارم!
سی سال در عرصه ی هنر شهر و کشورم فعالیت کردم، بدون اینکه ذره ای مجیز اهالی قدرت را گفته باشم.
ده ها میلیون خرج هنر و فرهنگ و عشق و علاقه ام کردم، بدون اینکه گردن پیش مسئولی خم کنم!
سه آلبوم موسیقی در کشور منتشر ساختم بی آنکه عددی را به مسئول و اهل سیاستی فروخته باشم!
جناب دکتر یوسفیان!
ما از دغدغه های فرهنگی-هنری شهر گفتیم و شما از ساخت جاده و تونل!
ما از توجه ویژه به تعاملات فرهنگی-هنری شهر با سایر کشورها گفتیم و شما از حل مشکلات لوله کشی روستاها!
ما از تخصیص بودجه های فرهنگی-هنری گفتیم و شما از حمایتهای ورزشی!
ما از کارکرد فرهنگ و هنر در پیشرفت و توسعه ی اقتصادی جوامع گفتیم و شما از عدم همراهی رسانه ها در تکه تکه شدن شهرستان!
ما از لزوم تغییر نگاه سیاسیون در مقوله ی هنر و فرهنگ گفتیم و شما از در و دیوار…!
جناب آقای دکتر یوسفیان;
شما اصلا می دانید هنر چیست؟! شما یک فرد سیاسی و حقوقدان هستید که اتفاقا در حوزه ی وظایف کاری خود در حیطه ی مسائل شهری، کارنامه ای به مراتب پررنگ تر از نمایندگان دوره های پیشین دارید.
من هم به عنوان یک شهروند از شما سپاسگزارم.
اما طرح چنین بیاناتی چه ارتباطی به موضوع خاص فرهنگی-هنری نشست ما داشت؟
وقتی شما کمترین اطلاع از زیرساختهای فرهنگ و هنر و نقش آن در توسعه ی اقتصاد ندارید، من و امثال من چه بگوییم؟!
تا امروز ایرادی را بر هنرمندان وارد کردند با این مضمون که نخواستیم و نگفتیم تا ترتیب اثر داده شود; و البته در همین اتهام هم سخن بسیار است!
امروز که خواستیم و گفتیم، چه جوابی از بالاترین مقام سیاسی شهر شنیدیم؟!
تا وقتی تعبیر شما از حمایت هنری این است که چگونه از یک نوازنده ی ویولن حمایت کنید و یا چگونه درخواست اجرای کنسرت از کشور فلان و بهمان کنید، راه به جایی نخواهیم برد!
من و شما ادبیات مشترک نداریم!
من و برخی اهل سیاست در این مملکت، حرف و سخنی یکسان نداریم!
شما با عجز و شرمندگی عنوان می دارید که چگونه از بنگاههای اقتصادی بخواهید که حامی هنر باشند!
آقای یوسفیان!
ببینید و بشناسید که طرف صحبتتان چه کسانی هستند!
چطور ایام انتخابات و هزینه های تبلیغات، این مورد را در برخورداری از حامیان مالی در چهره ی شما نمی بینیم؟!
شما عدم همراهی رسانه ها و هنرمندان در تکه و پاره شدن شهر در دهه های گذشته را بسان پیراهن عثمان بر سر ما کوبیدید و حال آنکه سند شکایت شما از روزنامه نگاری که نقدی بر موضوع جدا شدن امامزاده هاشم از آمل نوشت، موجود است!
عجیب است که شما راجع به فوت بزرگ مرد موسیقی ایران; استاد فرهنگ شریف، هنرمندان آملی را به چالش می کشید و عنوان می دارید که برای ایشان چه کردیم!
آقای دکتر یوسفیان، یا نمی دانید و یا حافظه ی شما نیاز به تقویت دارد!
جهت اطلاع باید عرض کنم زنده یاد فرهنگ شریف در دل ما جای دارد، نه تنها پس از فوت که در زمان حیات هم به خدمتشان می رسیدیم. چه رئیس اداره ی فرهنگ و هنر وقت آقای دکتر محمدی و چه بنده و یا دوستان اهل هنر دیگر که جهت عرض ادب به منزلشان رفتیم. بنده آلبوم موسیقی خود را تقدیم ایشان کردم و بازتاب خبری آن نیز در رسانه ها مشهود است. هنرمندان آملی فیلم مستند از زندگی ایشان تهیه کردند. در مراسم تشییع ایشان شرکت داشته و گرامیداشتی را در سالن اریکه ی آمل برگزار کردند و در مراسم چهلم ایشان در فرهنگسرای ارسباران شرکت داشتند.
آقای نماینده!
من هنرمندم و شما حقوقدان و بی گمان در محکمه های زمینی، برد با شماست! چرا که معامله ی امثال بنده با عشق و خدای آن می باشد. و امروز ابایی ندارم از اعلام عدم رضایتم نسبت به نتیجه ی نشست با شما…!
نشستی که در آن، من و تفکرات هنریم توسط حضرتعالی به سخره گرفته شدیم!
جناب دکتر یوسفیان ملا!
من از شهری در ناکجاآباد زمان و مکان حرف نمی زنم!
من از آمل می گویم…
شهری با اسطوره های ملی!
شهری با مشاهیر بسیار در عرصه ی هنر و فرهنگ!
شهر فریدون ضحاک کش!
شهر آرش کمانگیر!
شهر میربزرگ و میرحیدر!
شهری که بارها مردمش در عرصه های ملی حماسه آفریدند!
از قیام علویان گرفته تا انقلاب ایران و حماسه ی هزارسنگر!
شهری با شهروندانی فهیم و باشعور!
شهری که دلاورانش در هشت سال جنگ تحمیلی زبانزد بودند و هم اکنون نیز در لوای مدافعین حرم به انتقال مفاهیم فرهنگ شهادت و هنر از خود گذشتگی، فراتر از مرزهای جغرافیایی حماسه می سازند!
شهری که در شاهنامه ی بزرگ فردوسی از آن بارها یاد شده است!
شهری که پرچم هنر و فرهنگش در کشور، با فخر و غرور در اهتزاز است!
و من از نوادگان همان میربزرگم که در مقابل حرف ناحق، سکوت نمی کند!
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست!
اگر نمی دانید، لااقل بخواهید از اهالی فرهنگ و هنر که به شما مشاوره دهند.
امیدی واهی داشتم که پس از سالها حضور شما در مجلس، در این اولین نشست با هنرمندان; دغدغه ی غیر شخصی و عام المنفعه ی من و امثال من را درک کنید، که نشد!
حرفی نیست! همانگونه که تا امروز در عرصه ی هنر، فردی کار کرده ایم، اگر عمری باقی بود، بعد از این هم اینگونه خواهیم بود. اما تردیدی نداشته باشید که این اتفاق در ذهن شهروندان فهیم آملی ماندگار خواهد بود و تأثیری منفی خواهد گذاشت!
عرایضم را با ابیاتی از حافظ شیرین سخن به پایان می رسانم:
زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هرچه گوید جای هیچ اکراه نیست
در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست
در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست
تا چه بازی رخ نماید بیدقی خواهیم راند
عرصه ی شطرنج رندان را مجال شاه نیست
بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
خودفروشان را به کوی می فروشان راه نیست
بنده ی پیر خراباتم که لطفش دائم است
ورنه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست / خبر فوری
